In de avond krijgen we bezoek van een grote groep italianen. Het is een beetje druk in huis met al die visite, maar dan dient zich plotseling een geweldige mogelijkheid aan: onze buurjongen komt langs en nodigt iedereen uit voor een feest in zijn dorm! Over geluk gesproken. Als we binnenkomen blijkt er een tafelvoetbalspel in de kamer te staan. Amerikanen, die de tafel met een rare verbastering van het duitse woord foosball noemen blijken werkelijk geen enkel idee te hebben hoe het spelletje gespeeld wordt; er zijn er vier bezig met een partijtje dat meer op schaken dan op tafelvoetbal lijkt, zo voorzichtig wordt het balletje rondgespeeld. En dan dient de geweldige gelegenheid zich aan: één van hen bedenkt in zijn onschuld dat we wel een wedstrijdje Amerika-Europa kunnen doen.

Na een korte blik van verstandhouding neem ik samen met een italiaan plaats aan de tafel. De tegenstanders trappen op de gebruikelijke laffe manier af, waarop hij de bal naar voren pegelt en ik 'm in de hoek ram. 1-0. Een eerbiedwaardige stilte daalt over de kamer.

Nadat we de eer van het continent voorlopig gehandhaafd hebben kom ik op het, chaotische, feestje ook nog een amerikaan tegen die nederlands spreekt. Nou ja, belgisch; hij heeft een tijdje in Genk gewoont. Het wordt iets later dan gedacht.

Zaterdag.