Zondag 30 Januari 2000
Zaterdag was een geweldige dag, in de top 5 van dit jaar. Uitgeslapen van het feest, strakblauwe lucht, temperatuur net boven het vriespunt. Twaalf kilometer hardgelopen, goed boek gelezen, 's avonds t.v.
Zondag is een stuk minder rustig. In de ochtend de
New York Times gehaald (denk: zaterdagkrant en dan twee keer zo
dik). Het is goed om te zien dat Nederland de voorpagina weer
eens heeft gehaald, als is het dan John de Mol.
Voor het lezen van de krant blijft verder weinig
tijd over. Ik heb met Tiemen, zo'n beetje de opper- Nederlander
hier op Brown, afgesproken te gaan lunchen. Daarna moet ik als
een dolle inkopen gaan doen, want het is vandaag Superbowl
Sunday en ik verwacht kijkers bij mij thuis. Toen ik vrijdag
eens informeerde of er geen goeie Superbowl parties waren bleken
die er niet te zijn, en voordat ik het wist was er één bij mij
thuis. Geen probleem trouwens, het huis is groot genoeg.
Maar eerst tijd voor de lunch. Tiemen heeft Joost meegenomen, de enige Nederlander die ik nog niet ontmoet had. In plaats van aan te bellen staan ze op de stoep voor het huis en belt Tiemen mobiel om te zeggen dat ik naar buiten kan komen. Ik heb het niet helemaal door en dus duurt het even voordat ik de twee voor het huis ontwaar.
De lunch vindt plaats in een Indiaas
restaurant dat op zondag een buffet voor de lunch heeft.
Legendarische Nederlanders voor mij hebben dat buffet ooit
helemaal leeggegeten, hoor ik van Tiemen. Ik neem het voor
kennisgeving aan en doe geen poging dat record te evenaren--een
paar jaar geleden had dat misschien nog gekund, nu is dat aan de
jongere generatie.
Leuke lunch. Mijn tafelgenoten zitten in nogal verschillende fases: Tiemen is bezig een baan te zoeken na Brown en vliegt daarom het land af, op bezoek bij de verschillende departments. Joost is net binnen op Brown en moet z'n eerstejaars examens nog halen. Hij heeft z'n undergrad in Amerika gehaald. We hebben het over zulke mooie nederlandse tradities als de dienstkeuring en het AIO-stelsel. In mijn enthousiasme sla ik de ober een kan water uit de armen, die hij met een bliksemsnelle beweging uit de lucht vangt. Excuse me.
Het Indiase eten is prima, en
nadat ik nog heb verteld van mijn Superbowl-plannen is het tijd
om in te gaan slaan voor vanavond. Een krat Heineken moet genoeg
zijn, dacht ik.
Als ik mij meldt bij de drankwinkel gebeurt er iets vreselijks. De deur wil niet open, zelfs niet als ik hard duw. Bij nadere inspectie blijkt de hele drankwinkel op slot. Tamelijk in de war ga terug naar huis en bel met Wouter, die het vreselijke nieuws brengt: op zondag zijn in de gehele staat Rhode Island de drankwinkels verplicht gesloten. Het dichtstbijzijnde verkooppunt ligt in Massachusetts. Met Amerikaanse onschuld raadt hij mij aan om daar eens te gaan kijken.
En zo kan het gebeuren dat, waar ik in Nederland nog naar een snackbar had kunnen gaan voor een stel (te dure) beugels Grolsch, ik in de 24-uurs economie van de Verenigde Staten mijn feestje moet houden met een paar laffe flessen cola en wat zakken chips uit de store 24. Angstig wacht ik op de eerste gasten.
Gelukkig zijn het Amerikanen. Iedereen komt binnen met eten en drank, waaronder op werkdagen gekochte flessen bier. Mijn cola wordt aangelengd met rum. Dat is het betere werk!
 |
De bowl is zo spannend dat het geregiseerd lijkt. De St. Louis Rams winnen van de Tennessee Titans doordat de laatsten één seconde voor het einde een centimeter tekort komen voor een touchdown. Sommige gasten gillen het uit op dit historische moment, anderen laten zich geduldig uitleggen wat een touchdown ook alweer is; er zijn veel buitenlandse PhD studenten. Tijdens halftime gaan we buiten met een football gooien totdat de pizza er is. Foto's. |
 |
 |