Met zo'n zware kroon

Ongebruikelijke gebeurtenissen volgden elkaar op: Er lag een editie van het weekblad `Story' bij ons op de keukentafel, ik had vijf minuten over, en uit een moeilijk te verklaren fascinatie keek ik het kleurrijke blad door. Henny Huisman heeft op een kerkhof een openbaring gekregen. Tatum en Jennifer maken ruzie op straat (in bijzijn van fotograaf, kennelijk). Maar de hoofdmoot was (misschien wel gebruikelijk?) nieuws over onze koninklijke familie.

Bij een van de foto's bleef ik hangen: een gepijnigde prins in loperskledij zwoegt door de zomerse zon. Dat is waar ook: af en toe doet er een prins mee met een sportief evenement. Mijn competitiegevoel speelt meteen op: hoe hard zou zo'n prins gaan? Waarom hoor je nooit iets over die tijden? Hou ik ze bij?

Vroeger was het misschien bij die overpeinzing gebleven, maar in deze tijden van Google is een half uurtje zoeken voldoende: volgens een oude Telegraaf zijn er vier prinsen met een marathon op hun naam. De meesten liepen in New York, niet echt een snel parcours. De enige die nog regelmatig lijkt te lopen is Pieter Chistiaan, 'hoewel geplaagd door blessures.' Nou ja, daar hebben we allemaal last van.

Interessant wordt het als blijkt dat de marathon van New York een prima database met oude resultaten kent. Daaruit komen de koninklijke prestaties snel naar boven:

Pieter Christiaan	1999	NYC	4:02:00
	2000	NYC	3:44:02
	2001	NYC	3:38:01
	2001	London	4:35:56
	2002	Honolulu	3:51:49
Willem Alexander	1992	NYC	4:32:09
Maurits	1994	NYC	3:56:24
	1997	NYC	3:29:30
	2000	NYC	3:37:19
Bernhard	1994	NYC	4:34:15

Zo zie je, in elke familie zijn de talenten verdeeld. En mijn dag is weer goed, wetende dat ik alle royalty in dit land voorlopig op afstand houd. Al scheelt het weinig.

posted at: 05:26 | path: /nl/lopen | permanent link