Woensdag 2 Februari 2000
| 's Ochtends breekt een mooi moment aan: na een week
administratieve kastjes en muren is mijn ID klaar! Mensen
die eerder in Amerika zijn geweest weten dat je zonder ID
eigenlijk niet de straat op kan omdat er bij elke
gelegenheid naar gevraagd wordt; nu kan mijn paspoort
thuis blijven en heb ik dit mooie plastic kaartje. Verder is het een dag met weinig gebeurtenissen. In de middag heb ik een afspraak met Henderson, daarvoor breng ik wat tijd door aan mijn bureautje op de faculteit. Als er nog een uur rest voor de afspraak is er plotseling weer iets aan de hand: er wordt geluncht vanwege een verjaardag. (Als ik dan meteen een belangrijk verschil met grad students in Nederland mag aanwijzen: er is hier op werkdagen veel meer aan de hand.) |
 |
 |
De lunch blijkt zo'n gelegenheid te zijn
waar van alles vreselijk mis gaat. Ik stel me voor aan
mensen die ik al ken, en als ik stiekem een foto van de
tafel probeer te nemen gaat mijn flits af, waarna
iedereen boos is omdat hun haar niet goed zat. Het grootste drama is wel dat ik eigenlijk helemaal geen tijd heb om te lunchen. Voordat we zitten is het half een, en een half uur later moet ik bij Henderson zijn. De, in een overmoedige bui bestelde, kom soep laat steeds langer op zich wachten totdat ik het niet meer hou en de waitress gebied mij nu de soep te brengen, klaar of niet. Wat volgt is niet fraai, maar ik slaag erin het bord om vijf voor een leeg te hebben. De resten weggespoeld met lauwe koffie, en tot ziens maar weer. |
Afspraak gehaald, middag gewerkt, 's avonds pizza opgewarmd. Gelukkig is donderdag interessanter.