Maandag 31 Januari 2000


Natte schoen Hoe langer ik hier ben, hoe minder nieuwswaardige dingen er gebeuren. Het is verleidelijk om op zoek te gaan of om zelf nieuws te veroorzaken, maar ik beheers me maandag en bestudeer netjes de artikelen die ik nog had liggen.

Gisteren heeft Tiemen me verteld hoe ik bij het beroemde Providence fietspad moet komen, dat aan de andere kant van de baai ligt. Het enige fietspad van de stad schijnt geweldig te zijn; ik besluit daar tijdens de lunch een eindje op te gaan hardlopen. Heel erg dom, zoals later blijkt. Eerst moet ik de baai oversteken via een paadje op een brug die eigenlijk een autobaan is. Het paadje is 30 centimeter breed en overdekt met ijs en water. Het fietspad is er niet veel beter aan toe. Dit veelgeprezen stuk asfalt ligt naast een belangrijke uitvalsweg waar continu auto's overheen razen. Na een uur kom ik, doornat, weer thuis.

Volgende keer maar weer naar Pleasant Avenue, een prachtige straat waar ik normaal loop, zo'n 5 minuten van hier. De avenue ligt in zo'n Amerikaanse suburb waar een buurman met grasmaaier je vrolijk nawuift. Foto's komen.

's Middags achter een beeldscherm gezeten om te kijken hoe Nederland erbij ligt. Er gebeurt weinig, zo te zien. De Amerikaan naast mij windt zich nogal op over Haider in Oostenrijk. Amerikanen hebben kennelijk nog steeds een gezonde hekel aan nazi's. Ik vertel maar niet dat ik over een dikke maand in Oostenrijk ga skiën. Sneeuw is sneeuw, toch?

Maandagavond is er spaghetti van Paola. Naar goede Italiaanse gewoonte duurt het tot laat en is er espresso na.

Dinsdag