Vrijdag 18 Februari 2000


Net als je denkt dat je eraf bent beginnen de vlokken weer langzaam te vallen. Kleine vlokjes, maar het gaat maar door en ja hoor, er ligt weer een pak sneeuw.

Vandaag presenteer ik mijn werk in het Urban Economics seminar, vannacht een beetje slecht geslapen maar het gaat allemaal vrij goed, ik krijg goeie tips om verder te gaan en dat is lang niet altijd zo bij een presentatie. Henderson heeft een nieuw schema met andere mensen die ook langskomen binnenkort--een van hen is een vrij bekend econoom uit Londen (Duranton) die ik toch al graag wou zien. Gelukje: hij komt twee dagen voor mijn vertrek.

's Avonds gaan we met Jim uit NY naar de ijshockeywedstrijd van Brown. We mogen er, als studenten, gratis in bij de wedstrijd tegen Clarkson.

Het stadion is, ehm, leeg. De wedstrijd is al begonnen als we binnenkomen en toch is er bijna niemand. Misschien komt het omdat dit weekend 4 dagen lang is, Presidents' day maandag, en iedereen dus naar huis is. Gelukkig wordt er wel goed gespeeld en is er een heus hollands dweilorkest dat tekeer gaat op dood-spel momenten.
Face-off Broer van Tom?
Het spel van Brown is niet erg goed. Tijdens hun power play verliezen ze voortdurend de puck en een keer krijgen ze zelfs met een man meer een goal tegen. Bah.

Maar dan is er ook nog zoiets als geluk. Op miraculeuze wijze komt Brown terug in de wedstrijd en komt van een 4-1 achterstand op 5-6, nog een goal te gaan dus... en dan is het bijna tijd.

De coach van Clarkson, compleet met stropdas, neemt een time out en overlegt met z'n spelers. Het publiek achter hun dug out grijpt onmiddelijk in en gaat achter de vergadering lawaai staan maken zodat de coach onverstaanbaar is. Goeie mop. Helaas helpt het niks: Brown verliest met 5-6. Verdiend, ook nog.

Uh oh
Coach

Op de terugweg worden er sneeuwballen gegooid en sneeuwpoppen gebouwd. Het heeft flink doorgesneeuwd tijdens de wedstrijd-de voordeur gaat maar moeilijk open. Zaterdag is het een stuk beter.